Pradziejowe ozdoby znalezione przez początkującego poszukiwacza
Wiosną bieżącego roku Mariusz Sikora (obecny członek Stowarzyszenia „Galea”) dokonał przypadkowego odkrycia skarbu ozdób wykonanych z brązu. Pochodzenie skarbu określono na lata 900-650 p.n.e. To pierwsze tego typu odkrycie na terenie gminy Susz.
Mariusz Sikora jest przeciętnym mieszkańcem Gminy Susz, który na co dzień prowadzi gospodarstwo rolne. Jego dotychczasową pasją było głównie wędkarstwo, którą realizuje w szeregach Koła Wędkarskiego „Twister” z Susza. Wiosną bieżącego roku śledząc poczynania pasjonatów historii działających na terenie Susza postanowił spróbować swoich sił w tzw. „poszukiwaniu skarbów”. W tym celu zapisał się do lokalnego stowarzyszenia, uzyskał pozwolenie od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na poszukiwanie zabytków i z pożyczonym od znajomych wykrywaczem metali wyruszył w teren.
Już podczas drugiej wyprawy w okolicy miejscowości Lubnowy Wielkie dokonał odkrycia nieznanych mu dotąd przedmiotów wykonanych z brązu. Swoje odkrycie niezwłocznie zgłosił do konserwatora zabytków oraz archeologa mgr Łukasza Szczepańskiego, który nadzorował jego prace. Znalezisko zostało określone mianem „skarbu” i zostało zdeponowane w Muzeum w Ostródzie.
20 maja w ostródzkim muzeum miała miejsce pierwsza publiczna prezentacja skarbu odkrytego przez Mariusza Sikorę a jego uroczystego odsłonięcia dokonał sam znalazca. W wydarzeniu tym licznie uczestniczyli członkowie nowopowstałego Stowarzyszenia Historyczo-Badawczego „Galea” z Susza, którego jednym z założycieli jest szczęśliwy znalazca skarbu.
O samym odkryciu i jego charakterystyce opowiedział mgr. Łukasz Szczepański, cyt.:
„Na nowo odkryty zespół pradziejowych ozdób z brązu składa się: napierśnik typu pochyłego, bransoleta mankietowa, dwie bransolety taśmowate i zawieszka binoklowata. Ukrycie skarbu należy wiązać z aktywnością lokalnej społeczności kultury łużyckiej i datować na V okres epoki brązu (ok. 900-650 p.n.e.). Niewątpliwie najciekawszym elementem skarbu jest bogato dekorowany napierśnik, którego stylistyka nawiązuje do artefaktów znanych z Pomorza i strefy osadnictwa kultury nordyjskiej (południowa Skandynawia, północne Niemcy).”
Na zakończenie swojego wystąpienia Łukasz Szczepański podkreślił, że w najbliższej przyszłości zabytki wchodzące w skład skarbu zostaną poddane analizom, a w dalszej kolejności opracowaniu i naukowej publikacji.
